domingo, 26 de abril de 2009

Xa dicía o Luís

«Mudam-se os tempos, mudam-se as vontades,
Muda-se o ser, muda-se a confiança;
Todo o mundo é composto de mudança,
Tomando sempre novas qualidades.

Continuamente vemos novidades,
Diferentes em tudo da esperança;
Do mal ficam as mágoas na lembrança,
E do bem, se algum houve, as saudades.

O tempo cobre o chão de verde manto,
Que já coberto foi de neve fria,
E em mim converte em choro o doce canto.

E, afora este mudar-se cada dia,
Outra mudança faz de mor espanto:
Que não se muda já como soía.»


E é que comezamos en setembro de 2007, metendo as primeiras pedras ao que sería a corte. Por esta casa pasaron amig@s, convidad@s, espreitador@s, buf@s que en ocasións sorriron, ou mexeron a cabeza en desaprobación, ou deron unha ollada e despois fecharon a xanela, ou linkaron, ou copiaron, desabafaron, insultaron... O coitado que escrebe isto saltitou de norma ortográfica (mas non de convicións), desabafou, insultou, mordeu os beizos de carraxe, chorou algo, riu moito cos comentários, sorprendeuse dalgunhas ligazóns, entendeu como funcionaba o trebello este, aprendeu algo da blogosfera (sexa o que for), leu moitas cousas e viu mundo. E sentíuse un bocadiño menos só neste seu eterno retorno á Galiza, collendo impulso desde cada vez máis lonxe.


Por tanto:

Ondas do mar de Vigo,
se vistes ao meu amigo,
que marchei


até!!

Sem comentários: